Prywatka choinkowa u strażaka

       Pewien strażak, w swoich kawalerskich czasach, pomieszkiwał w remizie strażackiej w przydzielonym służbowo pokoiku. Ciężki to był żywot z dala od mamy i taty. Umilał więc swój wolny czas, jak potrafił najlepiej. Szczególnie upodobał sobie prywatki z efektami specjalnymi przy choince, a choinka jego była niezwykła. Może nie tyle sama choinka, co jej przyozdobienie. Tak bowiem ubrać choinkę, jak strażak nikt inny nie potrafił. Wiedzę o ubieraniu jodły, sosenki czy świerku posiadł podczas gaszenia różnych pożarów, w tym szczególnie pożarów choinek. Zauważył bowiem, że czasami z dużego ognia na choince, żadnego poważniejszego w skutkach pożaru nie było, a drzewko ocalało wraz z wieloma  ozdobami, gdyż ogień sam znikł, zanim jeszcze straż pożarna przyjechała.

       Ciekawski to był strażak, więc zawsze wypytał, czym choinka była przystrojona, o której godzinie się zapaliła, od czego, jakie efekty pożarowi towarzyszyły. Zaobserwował też, w jakiej odległości od różnych palnych elementów wystroju w mieszkaniu choinka się znajdowała.

       Zakupił świeżo ścięte drzewko, odpowiednie ozdoby, najpierw poeksperymentował trochę, poobserwował na neutralnym terenie co i jak się pali i choinkę w wydaniu „specjalnym” ustawił w swoim pokoiku. Teraz tylko telefon do dziewczyny i ognista  prywatka przy choince będzie jak… Talala!

Przepisu na to „prywatkowe” strojenie choinki nie podaję, aby ewentualnemu nierozsądnemu czytelnikowi nie przyszło do głowy wypróbować w domu. Strażak to co innego (choć  w żadnym wypadku  nie pochwalam), zwłaszcza mieszkający w remizie.

Ładne dziewczyny do niego przychodziły i lubił się z nimi zabawiać. Zawsze miał jednak opory przed zgaszeniem światła w odpowiednim momencie prywatki. Poeksperymentował więc wcześniej także z żyrandolem i tak go przysposobił, że światło gasło, gdy rzucił majteczkami lub biustonoszem.

Kiedy już było ciemno, a dziewczyna rozebrana, niepostrzeżenie podpalał choinkę, która w jednej chwili – efektownie – na całej swojej wysokości stawała w ogniu. Potem, albo sama gasła, albo po dokładnie przewidzianym czasie została potraktowana przez strażaka gaśnicą. I tak stawał się w oczach prywatkowej damy bohaterem.