Pogaduszki przy pakowaniu walizki

 

/ dialog dwóch @ /

 

@ – Jestem spakowana w sposób, jakiego w życiu nie widziałam. Po otwarciu walizki mam, jak w szafce na półeczkach wszystko w zasięgu wzroku. Nie muszę szperać. Wyjmuję albo tylko otwieram komplet tematyczny (nie siłując się) – np. „parzenie kawy”, albo „łazienka z koszulą nocną i klapkami pod prysznic”, albo „idę na plażę”.

Na parkingu można coś wydostać z walizki, nie szukając i nie wyrzucając na ziemię ubrań przy okazji je brudząc i gniotąc, bo wiadomo, że drugi raz się tak ładnie jak w domu nie ułoży.

 

Po otwarciu wieczka, walizka staje się wygodną szafo – półeczką. Spodnie i spódniczki są na wisząco. Przewidziane też miejsce na rzeczy używane – oddzielone od czystych.

 

Wyjmuję wszystkie ubrania jednym ruchem, bo są w walizeczce przezroczystej – takiej, w jakich koce sprzedają, a pod spodem ukazuje mi się wszystko, jak na dłoni. „Kocową” mogę na podłodze czy ziemi położyć i niczego nie zabrudzę.

 

Mam kupić składane mocne pudełko. Na miejsce zbiórki niosę je w plecaku razem z rzeczami potrzebnymi mi pod ręką podczas jazdy. W autobusie rozkładam pudełko i wkładam do niego rzeczy, które ciążą i są niepotrzebne przy zwiedzaniu, a przydatne w autokarze. Także drugie butki. Idę w jednych na zwiedzanie, a gdy wracam do autokaru wkładam drugie, by nogi odpoczęły, a tamte do pudła na kwarantannę. Pudełko jest jednocześnie śmietnikiem i… co  najważniejsze – podnóżkiem, więc nie muszę brać stołka pod nogi.  Mówię Ci, rewelacja!

Trenuję składanie i rozkładanie hi, hi…

 

@ – A cóż to za cudowna walizka?  Proponuję  wszystkie te dobre rady zapisać w formie notki i zachować na wieki wieków dla potomności.

Czy to Twoja koleżanka  hiszpańska jest tak genialna?

 

@ – Tak, to rady koleżanki z Hiszpanii. Do jej geniuszu i ja dodałam swoje trzy grosze. Oczywiście moje pomysły by się nie urodziły bez głównej myśli przewodniej  pani  Hiszpańskiej.

 

Dzisiaj już mi się nie chce, ale jutro – podczas treningu, bo jeszcze pewne ruchy muszę przećwiczyć, szczególnie wieszanie spodni, żeby nie zapomnieć, obfotografuję.

 

A jeśli chodzi o wałek pod plecy czy pod łokcie, to mam nie brać tego dodatkowego balastu, tylko kupić gumkę majtkową, zszyć w kółeczka i wałek robić z kurtki.

 

@ – Jeeeezuuuu… a skąd ONA taka mądra jest? W Hiszpanii tak mają?

@  Jakoś tak potrafi, ma bardzo praktyczne pomysły we wszystkich dziedzinach. Hiszpanie też ją w tym zakresie inspirują, bo tam wszystko ma być dla ludzi bardzo wygodne. Np. po co szukać okularów do odczytania napisu, żeby posmarować się kremem na noc. Krem nocny jest w czarnym lub granatowym pudełku z księżycem, a na dzień w jasnym. Albo deska do krojenia chleba. Po co sobie nakruszyć? Mają więc deski „pochłaniające” okruchy.

I tak samo z walizką. Skoro ja się pakuję już tyle dni, płaczę przy tym i złoszczę się, to jakim cudem – mówi Hiszpańska – będę to czynić codziennie rano i wieczorem? Męka na wycieczce! Krzyczy moja Hiszpańska.

Albo po co szukać noża w plecaku, chusteczki mokrej do umycia rąk w torebce, a w walizce kiełbasy – wywalając przy tym na ziemię bluzki, albo po omacku szukając między nimi, skoro to powinno być w jednej torebce – kosmetyczce pt. „komplet smacznego”. Wyjąć, rozłożyć na kolanach i wszystko ma być, łącznie z serwetką do wytarcia buzi!

 

@ – No tak. System z kosmetyczkami stosuję już dawno. Ale jak dotąd jedynie kosmetyczki pt. „bielizna czyli majtki, staniki”, „mycie głowy”, „kosmetyki wszystkie inne”, „kostiumy kąpielowe plus kapelusik” oraz gdy trzeba „gospodarcze: grzałeczka /lub gorzałeczka jak chce Word bo nie podkreśla czerwonym wężykiem/, łyżeczka, kieliszeczek /do wersji Wordowej/… nożyk i coś tam jeszcze”.

 

Bardzo mądry pomysł z walizką wewnętrzną „kocową” – chyba nawet takie można kupić solo? Nie wyobrażam sobie natomiast jak w walizce może coś wisieć?

 

No i skrzyneczko – podnóżek też warty zapamiętania…

 

@ – Zrobiłam na szybko zdjęcia.

Tak sobie stoi i wisi.

  

 

 

I widok z przodu. Na dnie jedna warstwa tematycznych majdołków. Jedna! Podkreśla Hiszpańska. Nic na kupie!  Żadnego szukania ma nie być, a może pod tym albo pod tamtym leży… To co się świeci na srebrno – jeszcze puste, to kuferek termoizolacyjny na szyneczki w konserwach i kabanosy.

  

 

 

Spodnie i spódnice nadal wiszą, a ja wkładam walizeczkę „kocową” i zapinam pasy.

  

 

 

Kładę na ziemi worek (podczas wiszenia worek jest między czarnym czymś z siateczką a wiekiem walizki) –  z jednej strony foliowy a z drugiej przewiewny i opuszczam wieko walizki.

  

 

 

Podnoszę wieko, zostawiając takie coś, co było przypięte do wieka, a teraz odpięte.

  

 

 

Zarzucam na to czarne coś spodnie i spódniczki.

  

 

 

Przykrywam tym co leżało na ziemi czystą stroną do ubrań i zamykam walizkę.

  

 

 

Ten worek do kładzenia na ziemi ma suwak i można w nim gromadzić ubrania, których już się nie założy.

 

  

 

„Czarne coś”  jest przypinane do wieka na „klik, klik” – bardzo wygodnie. 

 

@ – No bardzo pięknie, ale jednak trzeba mieć specjalną walizkę z siateczką w dodatku zrobioną „pionowo” i „tym czarnym czymś”… oraz specjalny worek foliowo – przewiewny…

„Czarne coś” skąd wzięłaś?

 

@ – „Czarne coś” było od nowości w walizce. Taką walizkę i worek mam od zawsze, tylko nie potrafiłam korzystać z ich zalet. W worku foliowo – przewiewnym kiedyś kupiłam jaśka.

Na wczasach stacjonarnych nie ma potrzeby rozmyślać, jak się codziennie wygodnie rozpakowywać i sprawnie pakować, bo ubrania wiesza się w szafie a drobiazgi wrzuca do szuflady. Co innego stale w drodze.

 

A co do walizeczki „kocowej”, to świetna sprawa, bo ubrania się nie przemieszczają a zatem nie gniotą tak bardzo i nie trzeba ich przewracać wyciągając np. „komplet do włosów” czy „kapelusikowy na plażę”.

 

@ – No… ale  ilość rzeczy, które widzę w walizce kocowej to nie jest na pewno „po dwa wszystkiego” na każdy dzień jak zapowiadałaś na wstępie.

Uwaga druga – cały porządek zostanie zakłócony jeśli w worku naziemnym zaczniesz gromadzić zużyte rzeczy… stanie się pękaty a pod koniec pobytu będzie już  zawierać prawie wszystko z walizki kocowej… i nie będzie już ślicznie, płasko leżał na ziemi… Na dziś wygląda to wszystko idealnie. Z teorią „jedna warstwa” zgadzam się jak najbardziej.

 

@ – Walizka „kocowa” jeszcze niepełna, ale pomieściła już czternaście bluzek i dużo wolnego miejsca jeszcze zostało. Dwie bluzki i spodnie, na wypadek przepocenia z dala od „kocowej”,  będą w plecaczku. 

 

@ – Na ziemię wystarczy gazeta, hi, hi…

 

@ – Phiiii! Co to za sztuka skoro taka filigranowa jesteś? Mnie by to zajęło dwa razy tyle objętości… buuuuuu…

 

@ – No to po co extra worek skoro wystarczy gazeta… ha? Wiem, czepiam się… To z zazdrości, że nie mam takiej walizki.

 

@ – Worek ładniej na zdjęciu wygląda niż gazeta hi, hi… Ale na używane łaszki to faktycznie się przyda. Albo na zakupy.

 

@ – Acha… zobaczymy co będzie jak „kocową”  dopełnisz… hi, hi… 

 

@ – Najważniejsze, że mi się podoba takie pakowanie i już przestałam rezygnować z wycieczki na Krym.

 

@ – Jasne… ale i tak byś nie zrezygnowała z wyjazdu… Widzisz, całe życie człowiek sie uczy.

 

@ – I tak niechcący powstała notka hi, hi… Odkładam więc dalsze pakowanie i trening wieszania spodni.

O! Dodatkowa zaleta „kocowej” się ujawniła. Można w każdym momencie przerwać pakowanie, a nawet do walizki głównej  dokładać bez konieczności przewracania ubrań.

 

 Posyłam do autoryzacji i proszę o pozwolenie na publikację.

 

@ – hi, hi, hi… uśmiałam się „jak mrówka”, z tej notki. Rewelacyjna! A tytuł proponuję:  „pogaduszki przy pakowaniu walizki”… Super! Ale 50 procent  zasług i sławy  dla mnie! Bo ci się wieczko nie zamknie!

 

@ – Więcej, jak 50 procent. Ja tylko skopiowałam @listele, a Ty byłaś „pytaczką” inicjatorką. Kliknanoc.

 

@ – No właśnie… i zauważ jakie błyskotliwe są moje wypowiedzi… hi, hi… To będzie hit tygodnia! Kliknocki, nie śpij w walizce z tego zachwytu. Możesz… obok, hi, hi…

 

@ – Skoro naprawdę mam opublikować @pogaduszki to proszę, żebyś zmieniła się z „pytaczki” w „odpowiadaczkę” na ewentualne bagażowe komentarze, bo ja z dala od kominka będę przeżywać mniej przyziemne, niż spanie obok walizki, sprawy i… „pieszczotami usypiać na kształt wschodniej odaliski” Wieszcza Mickiewicza, o!

 

A przedtem zwołam bagażowych z akermańskich stepów, by… jak w dawnym dowcipie wygłosić  ”Я приветствую вас, я  тоже багажный”.